Niektóre maluchy zaczynają dreptać jeszcze przed skończeniem roku, innym zajmuje to więcej czasu. Niekiedy nauka chodzenia spędza rodzicom sen z powiek i martwią się, że ten proces jest zbyt wolny i dziecko nie rozwija się prawidłowo. Rozwiewamy wszystkie mity. Ile trwa nauka chodzenia dziecka?

Kiedy dziecko zaczyna chodzić?

Przyjęło się, że dziecko zaczyna chodzić mniej więcej koło 1 roku życia. Jednak nie jest to regułą. Tak naprawdę fizjoterapeuci uważają, że nabycie umiejętności chodzenia przypada na okres około 8-18 miesiąca życia. Jest to czas tak zwanego okna rozwojowego, który jest uważany za normę. Tak samo jest z siadaniem czy raczkowaniem – nie ma konkretnie określonego miesiąca, w którym dziecko powinno to robić, jest jednak jakiś przedział czasowy, kiedy to najczęściej następuje.

Rodzice często się martwią, że ich pociechy rwą się do poznawania świata za wcześnie, albo za późno. Okno rozwojowe, w którym dziecko powinno nauczyć się chodzenia, jest bardzo szerokie. I to normalne, że niektóre maluchy zaczynają wcześnie, inne znacznie później. Nie ma się czym martwić, jeśli twoje dziecko „nie podepcze roczku”. Jeśli tylko postawi pierwsze swobodne kroczki bez trzymania się mebli czy ręki do 1,5 roku, wszystko jest w normie. Zwłaszcza, jeśli rozwój ruchowy jest równomierny i dziecko zdobywa kolejne kroki milowe w odpowiedniej kolejności.

Chodzenie krok po kroku

Nauka chodzenia nie zaczyna się w momencie, kiedy dziecko chodzi trzymając się mebli czy rąk mamy. Ta droga jest o wiele dłuższa, a od momentu, kiedy dziecko zaczyna kształtować odpowiednie umiejętności, do tego, kiedy dziecko chodzi mija naprawdę wiele miesięcy. Dziecko musi przejść kilka ważnych etapów. Ważne jest, by następowały po sobie, ponieważ każdy z nich jest ważny do kształtowania prawidłowej postawy i efektownej nauki chodzenia.

1. Nauka chodzenia rozpoczyna się już w bardzo wczesnym niemowlęctwie, na etapie… obracania się wokół własnej osi. To moment, kiedy dziecko zaczyna pojmować przestrzeń i co najważniejsze, wzmacniać mięśnie. 2. Kolejnym kamieniem milowym jest siedzenie bez podparcia. Dopiero z takiej pozycji dziecko powinno nauczyć się raczkować i czworakować. 3. Sygnałem, że dziecko rwie się do chodzenia są pierwsze próby pionizacji i wstawiania. Najpierw dziecko niedźwiadkuje, czyli podpiera się na dłoniach i stopach, próbując podnieść pupę jak najwyżej. To element wzmacniający ramiona i nauka balansowania ciałem. 4. Kolejnym krokiem do chodzenia jest nauka klęczna podporem – dziecko próbuje wstać, ale zostaje na kolankach, trzymając się mebli. W ten sposób ćwiczy bioderka. 5. Czas na naukę wstawania poprzez wyprost obu nóg na raz. Oczywiście trzymając się podpory. 6. Do pierwszego kroku już blisko, ale teraz czas na próby chodzenia przy meblach. Najważniejszy jest etap chodzenia bokiem. Tak dziecko ćwiczy balansowanie ciałem i w ogóle stawianie stóp. Dopiero później przyjdzie czas na przechodzenie przodem, trzymając się jedną ręką. 7. PIERWSZY KROK

Jak nauczyć dziecko chodzić?

Wielu rodziców zastanawia się, czy jest jakiś sposób, żeby przyspieszyć pierwsze kroki dziecka i czy można nauczyć dziecko chodzić. I tak, i nie. Dawniej uważano, że naukę chodzenia trzeba stymulować na przykład wkładając dziecko do specjalnych chodzików, w których maluch utrzymuje pozycję pionową. Obecnie pediatrzy i fizjoterapeuci alarmują – to nie jest dobry pomysł! Dajmy dziecku czas, by rozwijało się w swoim tempie. Jeśli nie robi samodzielnych kroków, to znak, że jego ciałko nie jest na to gotowe. Zmuszanie go do przyjmowania wyprostowanej postawy mimo braku wyrobionych mięśni czy stawania na nie do końca wysklepionych stópkach może skończyć się naprawdę źle.

Wiele osób także próbuje przyspieszyć proces stawiania pierwszych kroków, kiedy dziecko chodzi przy meblach lub trzymając się za ręce. Kupuje się wtedy specjalne „pchacze” – zabawki, które maluch może prowadzić przed sobą, podpierając się o nie. Nie zawsze to jest najlepsze rozwiązanie. Nauka chodzenia przy takich pchaczach może kształtować niewłaściwą postawę ciała dziecka, ponieważ maluch jest mocno wychylony do przodu. To zły wzorzec i w rezultacie może opóźnić pojawienie się pierwszych samodzielnych kroków bez trzymania się.

Jest jednak kilka sposobów, którymi można wspierać naukę chodzenia dziecka. Najważniejsze z nich to: proponowanie zabaw wzmacniających mięśnie core i prawidłowe nawyki przy chodzeniu oraz zapewnienie dobrych bucików do nauki chodzenia.

Najlepsze buciki do nauki chodzenia

Buciki do nauki chodzenia to wcale nie taki łatwy wybór. Na rynku jest mnóstwo różnego rodzaju modeli, materiałów i kształtów. Które sprawdzają się najlepiej?

Musisz wiedzieć, że najlepszym rozwiązaniem jest chodzenie na boso. Maluch ma niewysklepioną stópkę, a kontakt gołej skóry z podłożem stymuluje ten proces najbardziej. Poza tym dziecko lepiej uczy się łapać równowagę i stawiać stopy. To także sposób na rozwój sensoryczny, poznawanie różnych powierzchni i faktur. Jeśli podłoga jest zimna lub śliska, warto zakładać mu skarpetki ze specjalnymi, antypoślizgowymi elementami. Dlatego jak najwięcej powinno się chodzić na boso.

Jednak nie zawsze chodzenie na boso jest możliwe. W końcu maluch uczy się także na dworze, a nie ma pewności, czy na trawniku nie ma zanieczyszczeń, szkła czy ostrych kamieni. W takich momentach dziecko potrzebuje obuwia. Buciki do nauki chodzenia powinny być miękkie i dobrze dopasowywać się do stopy. Nie mogą być zbyt sztywne, ponieważ wtedy będą zatrzymywały stopę i ograniczały jej naturalne ruchy podczas chodzenia. Podeszwa powinna być elastyczna, aby nie krępowała ruchów stopy, a jednocześnie dość gruba, by chroniła przed zranieniem. Dobrze postawić na naturalne materiały, dość przewiewne, by dziecko miało maksymalny komfort. Buciki do nauki chodzenia muszą być także zabudowane, by paluszki malucha były bezpieczne w czasie wszystkich potknięć i upadków, których nie da się uniknąć na etapie nauki.

Jak nauczyć dziecko chodzić - podpowiedzi

Jeśli chcesz wspierać naukę chodzenia dziecka, możesz zadbać także o wzmacnianie jego mięśni specjalnymi ćwiczeniami. Kiedy dziecko zaczyna chodzić przy meblach bokiem, warto wspierać ten proces i zachęcać go do robienia jak największej liczby kroczków. Najczęściej maluchy ćwiczą w ten sposób przy kanapie. Wystarczy na drugim końcu ustawić zabawkę, by dziecko było zmotywowane do przejścia całego odcinka, by ją chwycić. Jako taki motywator dobrze sprawdza się także rodzic, który czeka na końcu z wyciągniętymi rękami i wielkim uśmiechem. Niech mały człowiek czuje, że bardzo go dopingujesz i motywujesz.

Na wcześniejszym etapie warto ćwiczyć także umiejętność wstawania, klękania i kucania. W tym celu można przykleić na oknie czy ścianie samoprzylepne karteczki na różnych wysokościach.

Zainteresowany maluch będzie kucał, klękał i wstawał, by je ściągać, a ty możesz przyklejać je dalej, w inne miejsca, by zachęcić go do ruchu. Dzieciaki lubią takie zabawy, a to świetny sposób na trening bioder, mięśni nóg i pleców.